Płk Franciszek Niepokólczycki (1901–1974) ps. „Teodor”, „Franek”, „Żejmian”, „Halny”. Podoficer Polskiej Organizacji Wojskowej, oficer Wojska Polskiego, Armii Krajowej oraz Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj. Prezes II Zarządu Głównego Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Gdy Rzeczpospolita znalazła się pod okupacją sowiecką, zdecydował się na kontynuowanie działalności konspiracyjnej. Od później jesieni 1945 r. niemal przez rok stał na czele II Zarządu Głównego WiN. Jego działalność przerwało aresztowanie 22 października 1946 r. Nie poszedł na współpracę z komunistami, przez co po śledztwie trwającym kilka miesięcy stanął przed trybunałem wojskowym. Wyrok był bardzo surowy. Na wolność wyszedł po 10 latach i 2 miesiącach w grudniu 1956 r. Swoje ostatnie lata życia poświęcił rodzinie, działalności kombatanckiej oraz społecznej. Władza ludowa, uważała go za „element wrogi”, przez co do kresu swoich dni poddawany był stałej inwigilacji.