Po ukończeniu seminarium został powołany do czynnej służby wojskowej, którą odbył w okresie od 15.08.1930 r. do 27.06.1931 r. w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 10 a w Nisku. Po odbyciu 6-tygodniowych ćwiczeń w 27 pułku piechoty został mianowany na podporucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1.01.1933 r. Ćwiczenia rezerwy odbywał w latach 1934, 1936, 1938 jako dowódca plutonu strzeleckiego w 27 pułku piechoty. Dowódca kompanii kpt. Respondek w opini z 9.08.1938 r. pisał o nim m.in.:

 ,,W pracy ambitny, charakter zrównoważony... na trudy wytrzymały, koleżeński. Orientacja w polu dobra, na ćwiczeniach daje sobie radę w różnych sytuacjach bojowych...'.

W obliczu zbliżającej się wojny został zmobilizowany w połowie sierpnia 1939 r. do jednostki wojskowej w Częstochowie. Uczestniczył w kampanii wrześniowej w 1939 r. i dostał się do niewoli sowieckiej. Osadzony został w obozie w Kozielsku i wywieziony prawdopodobnie jednym z pierwszych transportów do lasu katyńskiego i tam rozstrzelany.

Jego nazwisko znajduje się na liście jeńców wojennych (pismo nr 015/1 z 4.04.1940 r. poz. 19, teczka personalna nr 4502).

Rodzina otrzymała list od Władysława Wilka z obozu w Kozielsku, który nie zachował się do dnia dzisiejszego. Po wojnie rodzeństwo Władysława Wilka rozpoczęło poszukiwania informacji dotyczących jego losów za pośrednictwem organizacji Polskiego Czerwonego Krzyża. Ze względu na panującą wówczas sytuację polityczną rodzinie nie udało się uzyskać żadnych informacji.

W listopadzie 2007 r. został awansowany na stopień porucznika przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego.

Władysław Wilk i Juliusz Jauch

Święto lasu