15 listopada młodzież klas trzecich w ramach „Szkoły Teatru” obejrzała w Teatrze im. Adama Mickiewicza spektakl pt. „Być jak Kazimierz Deyna”. Jest to ironiczny, ale niepozbawiony ciepła „Polaków portret własny” w ujęciu Radosława Paczochy. Przed spektaklem kilka słów skierował do widowni dyrektor Teatru pan Robert Dorosławski. Przybliżył zgromadzonym problematykę sztuki, a przede wszystkim specyficzny klimat lat 70. i 80. XX w. tak odległy dla współczesnej młodzieży.
             Być jak Kazimierz Deyna to opowieść o trudach codziennego życia, życiowych wyborach opowiedziana z przymrużeniem oka. A „wszystko zaczęło się pewnej pochmurnej soboty dwudziestego dziewiątego października 1977 roku”, kiedy Deyna strzelił niezapomnianego gola w meczu z Portugalią, a główny bohater właśnie się narodził. Wraz z nim podążamy przez życie; począwszy od własnych urodzin po narodziny jego córki. Charaktery i sytuacje, które dobrze znamy przedstawione są w groteskowym ujęciu. Lekka sztuka opowiadająca o dzieciństwie, dorastaniu, miłości, życiowych wyborach, poszukiwaniu własnej drogi… a wszystko to z historią, polityką i oczywiście futbolem w tle!
             Wspaniała gra aktorska, humorystyczne, a zarazem ironiczne, a czasami nawet niecenzuralne dialogi oraz zabawne i z życia wzięte sytuacje rozbawiły zebraną publiczność i przybliżyły jej obraz codziennego życia oraz życiowych wyborów przeciętnego Polaka. Główny bohater pozostawił nas z przesłaniem: „Zrozumiałem, że trzeba żyć i pracować tak ciężko jak się tylko potrafi, nawet jak gwiżdże na nas cały stadion. Zrozumiałem, że trzeba być jak Kazimierz Deyna w siedemdziesiątym siódmym”. Te słowa z pewnością każdego widza skłaniają do refleksji.